Sunday, April 19, 2015

"टुइटरमा मौलाएको माया "


टुंग टुंग म्यासेज 
हेर्छु ! 
तिम्रो काम सकिएन अझै,कति बेस्त तिमि, 
मेरो एकोहोरो पन अनि वरिपरिको सुन्यातालाई छिचोल्दै सब्द मार्फत कसैको आगमन भयो |

मैले छैन एक्कै छिनमा सकिन्छ,तिमि के गर्दै? जवाफ फर्काए !

हाम्रो लागि कहिल्यै समय निक्लिदैन कति स्वार्थि तिमि है? भखर घर आइ पुगे !

कडा !

त्यसो हैन काम पनि गर्ने पर्यो माया त मनमा सधै बसेकै छ ! तिमि भने खै ... !

रिसाएकै सैलिमा तिमि भने के ? तुरुन्त जवाफ

मैले आफ्ना चुहिएका सब्दलाइ टालटुल गर्न खोजे,तिमि भने काम सकेर घर आइ पुग्यौ !

झुट्टे कुरा बनाउन खुब आउछ है !

म पनि के कम तिम्लाई भन्दा थोरै खितखितखित ....

ऊ पनि हासी ....
पुरा दिन टाइमलाइनमा खोजे देखिन तिमिलाइ,दिउसो काममा बेस्त हुन्छौ होला भनेर म्यासेज नगरेकी तर सधै उस्तै तिमि !

फुर्सद नभएर बिहान देखि आउँन नपाएको ! कामको चाप अहिले अलि बढी नै छ त्यसैले
तिमि आज कति राम्री देखिएकी अप्सरा नै आकाश देखि धर्तिमा खस्या रहेछ भान भएको मलाइ !

ऊ मख्ख पर्दै ....

कसरि थाहा भयो म राम्री देखिएकी छु भन्ने !

तिम्रो फोटो जसले १६७ फेव र ५६ RT पाएका थिए ! सहरका गल्लि गल्लिमा टोक्ने बौलाह कुकुर धेरै छन् होस् गर है लाग्ला रेबिज !

हाहाहा : मिठो हासो

बौलाह कुकुर मध्य एउटाले टोकेर पुरा घाइते बनायो निको हुनै सकेन पल पल सम्झनाको राग बनेर माया वाला तडपाइको पीडाले मुटुमा चस्स चस्स घोची बस्छ !
अहो !

बेलैमा उपचार गर है पछी गाह्रो होला ....

निको पार्ने मान्छे कुरेर बसेकी छु जिन्दगीको अन्तिम पल सम्म उसैलाई पर्खी बस्ने अठोट छ !

सब्द माथि सब्द

तिमि लाइ कुरा गरेर कसले जित्न सक्छ म हल्का कुरा मोडन चाहादै थिए ! आज तिमि एउटा फोटो मात्र टुइट पुरा मेन्सिदै बसेको है :

जागर छैन टुइट फुर्दै फुर्दैन दिन भरको थकान हल्का मुड फ्रेश गर्या !

एक्कै छिनमा फोन गर्नु मैले मुड फ्रेश गर्दिन्छु !

बोल्ने उसको उस्सुक्ता धेरै रहेछ तुरुन्त हुन्छ आयो

हुनत हरेक दिन टुइट खोज्दै RT गर्नु प्रोफाइल चहार्नु संगै DM देखि फोन,भाइबर सम्म पुगेकै थियौ ! DM,फोन बाटै हाम्रा आन्तरिक सबै कुरा एक आपसमा सेयर भएका थिए ! बोलि,सब्द मार्फत हाम्रो समधुर सम्बन्धको पक्कि घर खडा भएको पनि महिनौ भै सकेको रहेछ ! हरेक दिन DM मा घन्टौ कुरा गर्दै बस्ने,फोनमा मिठा चुम्म्बनका आधिहरु सृजना गर्ने हाम्रो दैनिकी जस्तै भएको थियो ! हो साचो प्रेममा मान्छे पागल हुन्छन भन्थे यथार्थमा हामि पागल नै भएका थियौ !

फोनमा टिरिंग टिरिंग घन्टी बज्छ

मैले हेल्लो

हेल्लो के गर्दै डियर
मिठो स्वरमा ..

तिमीलाई सम्झिदै बस्या उनलाई आफूप्रति अझ झूकाउ गराउने प्रयास गर्छु 

उनि मख्ख पर्दै ओहह,हाउ स्विट लब यु

म पनि के कम लब यु टु

साच्ची माया त गर्छौ नि?

सालिन भाषामा उनको प्रश्न, कुनै संका नगर , मुटुको टुक्रा तिमि
जारि रहन्छ..
स्विट किस,मिस यु,लब यु सबै सकिन्छ, एक घण्टा सम्मको मिठो सम्बाद पछी फोन काटिन्छ
यसरि नै हाम्रो केहि दिन बित्छ DM मा कुरा अनि फोन बार्ता चलेकैछ ! नेटले मान्छेलाई कहा देखि कहा पुर्याइदियो प्रत्यक्ष नभेटे पनि हाम्रो सामिप्यताको दुरी नजिक ल्याइदिने नेटवोर्कलाइ धन्यबाद दिनै पर्छ !
चली रहेछ दिनहरु...............
सधै फोन,म्यासेजमा कति बोल्नु भेट्ने कुरा भयो, पहिले भेट्ने चाहाना उनैले राखेकी हुन् त्यसो त मलाइ पनि भेट्ने चाहाना लागेकै थियो ! सबै कुरा मिल्यो भेट्ने निश्चित भयो !
दुइ दिन पछी !
बिहानै देखि भेट्न जाने भन्दै सिंगारपटार मै बेस्त हुन्छु ! जुन फोटोमा लगाएको टि-सर्ट उनलाई मन परेको थियो त्यहि अनि सकिनै लागेको स्प्रे लाइ ओल्टाई पल्टाई लगाएर हुन् सकेको जति राम्रो हुन् खोजे ! भनेकै ठाउमा पुग्छु !
त्यहि क्याफे जहा मैले सधै बसेर DM मा उनीसंग मिठा गफ गरेको हुन्थे केहि छिनको प्रतिक्षा पछी उनको आगमन भयो ! टेबल नम्बर सबै बताएको हुनाले सिधै म संग आएको कुरा सुनाइन ! फोटोमा देखेको भन्दा खासै केहि भिन्नता पाएँन रुपको तारिफ के गर्नु सब्द थिएनन ! हल्का कपाल छोडेकी,रातो कुर्ता,चाहिय जति मेकअप,मुहारमा मिठो मुस्कान अहो कति सुन्दर बस्नै भन्न बिर्सेर मन मनै हराएछु !

हेल्लो कता हराको बस पनि नभन्ने

म सरि बसन प्लिज

के खाने तिमि

केहि पर्दैन भखर खाएर आएको

मलाइ खुलाउनु पर्छ भनेर तिमि फुल भएर आएको हाहाहाहा:
हहहहहाहा...

कफी खाउँन ल
हुन्छ

कफी संगै मिठा गफ
हाहाहाहा
हाहाहाहाहा
हामीलाई बोल्न,गफ गर्न कुनै अप्ठ्यारो लागेको थिएँन किनकि DM,फोनमा हामि यत्ति नजिक भएका थियौ ! कफीको चुस्की अनि मिठा गफ समयको आफ्नै रफ्तार घन्टौ बिते गफ सकिएनन ! छुट्टिने समय आयो संगै बस्ने धेरै कुरा गर्ने चाहाना थियो समयको पारबंदी रोक्न नसकिने आफ्नो घर लाग्नै पर्यो फेरी भेट्ने बाचा गर्दै मायाको कसिलो डोरीलाई कस्दै लैजाने संकल्प साथ् त्यो दिन घर लाग्यौ ! 

नोट : सबै काल्पनिक छ 
           सब्दमा धेरै कमजोरी छन् सुधार्ने मौका दिदै सुझाबको अपेक्षा राख्दछु !

भाग 2 - छिट्टै आउदैछ ..............

Wednesday, February 11, 2015

"क्रिकेटको महाकुम्भ मेला विश्वकप किर्केट 2015 "


खेलमा आफ्नो दमदार उपस्थिति जनाउदै खेल जित्नैको लागि खेल मैदानमा खेलाडी उत्रेका हुन्छन  ! सबै जित्ने आशामा भए पनि त्यसको असली हकदार एउटा मात्र देश हुनेछ ! सन्दर्भ बिश्वकप किर्केट २०१५ को हो ! दुइ दिन पछी किर्केटको महाकुम्भ मेला अस्ट्रेलिया र न्युजिल्याण्डमा सुरु हुदैछ ! किर्केटको ठुलो मेला भनेर चिनिने बिश्वकप किर्केट मेला संसार भर चहलपहल सुरु भएको छ !




             चार चार बर्समा हुने बिश्वकप किर्केटको मेलामा चहलपहल हुनु स्वाभाविकै हो ! चारै तिरको चर्चासंगै सामाजिक संजालमा हुने चर्चाले धेरै साथीमा आपसी सम्बन्धमा समेत तुसारापात आउने काम गरेको कुरा देख्दै आएका छौ ! हरेकले आफ्नो मन पर्ने देशलाइ समर्थन गर्नु राम्रै हो तर समब्धमै गिरावट आउने ब्यबहार गर्नु जोगी बनेर मन्दिर धाउनु जस्तो लाग्छ ! बिभिन्न अड्कल बाजिका साथ् सबैले आफ्नो समर्थन जनाउदै  सामाजिक संजालमा प्रोफाइल रंगीचंगी बनाउदै रंगाएका छन् ! सामाजिक संजालमा यसरि समर्थन जनाउदै साथि बिचमै मनमुटाब, मित्रताको नातालाई भुलेर एक किसिमको तरंग मच्चिने बिकृति हामि माझ देखिनु यो भने एकदम गलत कुरा हो ! 



जुन सुकै देशले जितोस इन्डिया,अस्ट्रेलिया,पाकिस्तान,श्रीलंका,बंगलादेश,दुबई,अफगानिस्तान,जिम्बाबे जसले जितेनी हामीमा सकारात्मक,नकारात्मक प्रभाब पार्ने छैन ! पार्ने त समर्थन गरेको देशले जित्दा आत्मा संतुस्टि मात्र हो ! संजालमा नराम्रा सब्द मार्फत कसैलाई प्रहार नगरौ सबैलाई सम्मान गर्न सिक्नु पर्छ र सिकौ ! तपाइँले जित्नु भयो मैले हारे,उसले हार्यो,अर्कोले जित्यो भन्नु भन्दा जुन दिन नेपालले सहभागिता जनाउने छ त्यहि दिन हामि सबै मिलेर नेपाल नेपाल भनौला जित्दा संगै जितौला हार्दा संगै हारौला एकै स्वरले नेपाल भन्दै गर्बले छाती फुलाउला सगरमाथ जस्तै सिर उचो बनाउला देशलाइ रंगाउला उस्सब नै मनाउला ! 


अन्त्यमा आफ्नो मन पर्ने देशलाइ समर्थन जनाउ कसैलाई तुच्छ सब्दले घटिया ब्यबहार नगरौ ! जसले हारे नि हाम्रो सम्बन्ध नाताले कहिलयै नहारोस अझै गाढा बन्दै जाओस ! बिश्वकप महामेलामा भरपूर्ण मनोरन्जन लियौ ! सफलता साथ् सम्पन्न होस् किर्केटको कुम्भ मेला सुभकामना जय किर्केट ! 
"जय बिश्वकप किर्केट 2015"








टुइटेका सब्द :

कुमारजी :

सपोर्ट गरेको टिमको खुलेर समर्थन गरौ अरु टिमको आलोचना तथा गालि नगरौ सबै मिलेर विश्वकपको भरपुर आनन्द लिउ राम्रो टिमले कप जितोस सुभकामना !!


!! रमाइलोको लागि मात्र !!




   " बिश्वकप किर्केट 2015 "
                









       


               

Saturday, October 18, 2014

!! अशिक्षित समाज !!

धेरै समय पछि गाउ गएको थिए सारा गाउ घुम्ने सबैसंग बोल्दै हाइ हेल्लो गर्ने मेरो सोच थियो | एकाबिहानै म घर बाट निस्के घुम्दै थिए पानि भर्ने धारा आयो जहा गाउका धेरै महिला त्यहा बाट पानि भरेर लैजान्छन | त्यहा महिलाले पानि भर्ने लैजाने आपसमा भलाकुसारी गर्ने उनीहरुको चौतारिनै थियो | यो त् मैले सानो देखिने देख्दै आएको थिए,त्यो दिन पनि तिन चार जना महिला भएर कुरा गर्दै थिए | पल्ला घरे कान्छीले फेरी छोरी पाइछे कस्ती आइमाई होलि चार चार छोरी पाउदा एउटा छोरा पाउन नसक्ने अब त्यो कान्छाले अर्को बिहे गर्छ एउटा छोरा पाउन नसक्नेलाई के कुरेर बसोस त | टक्क मेरा खुट्टा अडिए अगाडी बढन मानेनन् ,एक्कासि दिमागमा तुफ़ान आइदियो | अहो अझै पनि गाउमा यस्तो कुराको बिस्वाश देस समाज गाउ परिबर्तन भएको छ भन्छन तर हाम्रो चेतना,बिबेक कहिल्यै परिबर्तन भएको रहेनछ सोचे | अझै पनि धेरै परिबर्तन हुन बाकि रहेछ गाउ समाजमा,सुनेको थिए अहिले त् गाउनमा जन चेतना,सामाजिक सिप जस्ता बिषयमा राम्रो पहुच पुगेछ भनेर तर सबै बकवास रहेछ |

उनीहरुको कुरा सुनेर म त्यहि सुत्केरी भएको कान्छी आन्टीको घरमा जाने सोचेर त्यतै लागे | घरमा हजुर आमा हुनुदो रहेछ ढोगे,एकछिन कुरा भयो अनि आन्टीको बारे सोधे | सोधेको के थिए आमाको मुख नै बिग्रो हल्का ठुलो स्वरमा भित्र हुनु हुन्छ जा गएर बस्दै गर म पर गएर आउछु भन्दै हजुर आमा लाग्नु भयो | भित्र छिरे सानो नानीले आची गरेको रहेछन सफा गर्दिदैन हुनुदो रहेछ मैले ढोगे |
आन्टी-आसिर्बाद बाबु कहिले आयौ
म-भयो पाच दिन
कति दिन बस्छौ बाबु,तिहार सम्म बस्छु होला | अङ्कल खै त् ? खै घास काट्न जानु भाछ होला अघि सम्म यहि कराउदै हुनु हुन्थो | किन कराउनु झगडा भाकी कसो हैन हेर्न बाबु छोरी जन्मी भनेर रात दिन कहल छ घरमा | छोरी जन्मी त हजुरसंग किन झगडा कस्तो नबुझेको अङ्कलले आफ्नै गल्तीले जन्मेको हो भन्ने कुरा | खै बाबु उति बेला चेक गराउ भन्दा मानेनन् अहिले छोरी छोरी भयो एउटा छोरा जन्माउन सकिनस भन्दै आमा छोरा मै माथि कराउनु हुन्छ |  हेर्न बाबु मेरो के दोस नमैले देख्नु छोरा छ कि छोरी भनेर | चेतनाको कमि हो आन्टी हजुरको दोस हैन हाम्रो समाजको हो जसले केहि बुझेको छैन | छोरा छोरी सबै बराबर हुन् भेदभाब गर्नु हुदैन | अहिलेको समयमा छोराले भन्दा छोरीले आफ्नो आमा बाबालाई हेर्छन छोरा ठुलो भयो एकतिर लाग्छ तर छोरीले आफ्नो जिम्बेबारी कहिल्यै भुल्दैन | हजुरले आफुलाई खिन्नता,दुखि बनाउनु भएन | सन्तान सबै बराबर  बुझ्नु पर्यो अंकलले |

आन्टीसंगको कुराले अझ मेरो मनमा अनेक प्रश्न खडा भए | छोरी जन्माउनु महिलाको दोस देख्ने नबुझ्ने समाज | छोरानै चाहिने किन?नसुध्रेको अशिक्षित समाजमा कहिले सम्म महिलाले दुख भेदभाब सहनु यावत | सानोमा मलाइ पनि थाहा थिएन छोरा जन्माउनु छोरी जन्माउनु पुरुसकै हात हुन्छ भनेर | जब स्कुल पढदा जनसंख्या पढाउने पदम सरले भनेको आजसम्म भुलेको छैन | छोरा छोरी जे जन्माउ पुरुसकै हातमा हुन्छ पुरुस संग XY र महिला संग XX मात्र हुन्छ | पुरुसले X दिन्छ XX भएर छोरी र Y  दिन्छ YX भएर छोरा हुन्छ भन्ने कुरा |

छोरा जन्मेर भोज भतेर गर्ने हाम्रो त्यहि शिक्षित समाज छ जो छोरी जन्मेकोका एउटा दियो सम्म जलाउदैन अनि त्यहि समाजका ठुला भनाउदाले बाहिर छोरा छोरि बराबर भन्दै नारा र भासर्ण दिन्छन | छोरी जन्मे सत्रुनै ठान्ने हाम्रो अशिक्षित,रुढीबादीले ग्रस्त समाजमा चेतना जाग्नु आबस्यक छ | छोरा छोरी बराबर कुनै भेदभाब राख्नु हुदैन शिक्ष! दिक्षिमा समानता लिनु पर्छ छोरालाई बोडिंगमा छोरीलाई भने सरकारी स्कुलमा भर्ना गर्ने घरको काममा लाद्ने पढ्न समय नदिने जस्ता कुरामा परिबर्तन हुन् जरुरि छ | हरेक आमाको लागि चाहे छोरा होस् या छोरी सबै समान लाग्छ उति नै माया ममता जाग्छ |



नोट : बिषय प्रसंग गाउमा देखेको कुरा र हाम्रो अन्धो समाजको पट्टि खोल्ने एकल प्रयास मात्र हो | त्रुटी हुन् सक्छ सुधारी पढ्न र सुझाबको आसा राख्दछु |







Sunday, October 12, 2014

!! घरबेटीको हुकुमी !!

  भखर कलेज बाट आएको भोकले पेटका आन्द्रा जोड तोडका साथ् हडतालमा उत्रेका थिए असिम पसिम कपडा खोलेर खान बनाउन लागे पतिलामा चामल बसाले अनि घरबाट ममीले पठाई दिनु भाको सिन्की थियो त्यहि पकाउने सोचे कसरि हुन्छ चाडो पकाएर खानु थियो | आफ्नै तालमा खाना बनाउदै थिए घरबेटी आमा आउनु भो धेरै दिन देखि कोठा छोडन भन्दै किच किच थियो घरबेटीको बोलिनै सुन्ने मन थिएन सहरका गल्लीमा कोठा सर्दा कम्ता सास्ती बेहोर्नु पर्छ हरेक पल्ट कोठाको सजावट नया मान्छेसंग घुलमिल संगै बस्न्नु पर्ने घाह्रो तर बाध्यताले सबै सामान्य लिनु पर्ने !

घरबेटी:भाइ कोठा पायौ त?

म: नाइँ.. ...

घरबेटी : छिटो खोज कोठा मलाइ यो हप्ता भित्र खालि चाहियो

म: आज र भोलि सनिबार दिन भर लगाएर खोज्छु

बटारिएका आन्द्रा एका एक सान्त बसे दिमागमा कुरा खेल्न थाले सोचे कोठा भाडा गरेर बस्नु नै दुर्भाग्य हाम्रो | पाक्यो खाना खाए जुठा भाडा त्यतिकै राखेर जिन्स पाइन्ट र कालो टि-सर्ट लगाएर हिडे चाहार्य कति घर दिन भर घुमे कतै पाएन साझा पख लखतरान भएर फर्किए त्यहि कोठामा थाकेको मन दिमाग सरिर केहि बनाउने जागर चलेन त्यतिकै सुते !

बिहान जाग्दा सात बजेछ फ्रेश भएर आफ्नै बेडमा बसेर मन गन्थन गर्दै थिए सोचे एक पटक साथीलाई लगेर जान्छु कोठा खोज्न अनि कल घन्टी घुमाए साथीले सहमति जनायो संगै जाने भयौ | केटा मान्छेलाई जो कोइले कोठा दिननै नमान्ने,घरबेटि हरुले सोच्दाहुन कि आफ्नै छोरी श्रीमती भगाएर लगिदिन्छन भनेर | घुम्दा घुम्दा एउटा कोठा पाए उपल्लो तला सानो कोप्चिएको भाडा सोधेको दुइ हजार पानि,बिजुली,सबै छुट्टै तिर्नु पर्ने महिना बित्योकी भाडा दिनु पर्ने सुनायो घरबेटीले जब आफुलाई आबस्यकता भएसी जस्तो भएनी राम्रो लाग्ने,हुन्छ भने र साथीसंग सल्लाह गरेर आझै सर्ने निधो गरे |

म बिद्यार्थी कतिनै हुन्छ मेरो सामान दुइटा रिक्सा बोलाएर साथीले मैले लादेउ रिक्सामा ,घरबेटी लाइ बोलाएर हिसाब पुरा बुझाई ल घरबेटी आमा बस्नु होला भन्दै लागे

घरबेटी:भाइ तिमीलाई यसरि सर्न भन्ने मन थिएन बाध्य भएर,समयमै कोठा छोड्यौ मलाइ नराम्रो नसोच्नु

म:किन सोच्नु आमा तपाइको घर राख्न मन लागे राख्नु नलागे जा भने भैगो

भन्दै म रिक्सामा चढेर लागे !


नोट: सब्द भाब सबै अपुरा लेख्ने प्रयास मात्र !






Saturday, October 11, 2014

!! टुटेका सपना !! !! भत्किएको जिन्दगि !!

लैनो भैसी बेचेर MRP पासपोर्ट बनायो छोराले केहि गर्छु भन्दै,आमा बाबाको दुख देख्न नसकेर साहुसंग ऋर्ण खोजि अरब छिर्यो छोरा केहि कमाउला साहुको ऋर्ण तिरौला आमा बाबालाइ सुख दिउला,चुहेको खरको छानोलाइ जस्ता पाता लगाउला,श्रीमतीलाई गलामा केहि झुन्ड़ाई दिउला,छोरा छोरीलाई राम्रो स्कुलमा भर्ना गरौला सोचेको थियो ! असंख्या सपना बोकेर सपनाको सहरमा छिर्न जति सजिलो थियो सपना साकार बनाउन त्यति गाह्रो हुदो रहेछ भन्ने भान बुझ्दै गयो ! आमाको हातले बनाको ढेडो र बाक्लो भैसीको महिसंगै हिमाल देखि बग्ने मिठो पानि र सितल हावाको स्पर्शबाट रमाएको केटा यहाको तातो गर्मीमा टिक्न उसलाई गाह्रो हुदै गयो तर पनि आफ्नो दुखलाई सम्झेर काम गर्दै थियो ! एक दिन काम गर्दै गर्दा अचानक उसको जिबनमा ठुलो बज्रपात आइ पुग्यो उ दुर्घटनामा पर्यो अनि बोल्न सकेन आमा दुख्यो भन्न सकेन उसको सरिरबाट असारे झरी जस्तो रगतको भेल बग्यो बस हेर्नेले हेर्यो नसक्नेले आखा छोप्यो बिचरा उ छटपटाउदै जिबन र मिर्तुसंग लडदै रगताम्य भयो ! पुलिस आयो ऐर एम्बुस हेलिकप्टर आयो लग्यो,अचेत अबस्थामा थियो अझै त्यस्तै छ ! घरबाट बुढा बाबा आमाले छोराले कहिले पैसा पठाउछ र साहुको ऋर्ण तिरौला भनि कुरेर बसेका छन् बिचरा छोरा यहा बोल्न,हिड्न नसक्ने भएर अस्पतालको सैयामा आखाबाट हजारौ आसुका भेल बगाउदै दिन काटेको छ ! आफ्ना सपना टुटाएको छ जिबन देखि हार खाएर बुढा बाउ आमाको र आफ्नी जिबन संगिनी छोरा छोरिको मुख हेर्ने इक्षा देखाउदै भगवान संग पार्थना गर्दै दिन रात काट्दैछ !



नोट : सानो कथा,सब्दमा कमजोरी होलान क्षमा चाहान्छु तर यथार्त हैन कसैको जिबनमा मेल खान सक्छ संयोग मात्र मानिदिनु होला,हजुरहरुको सुझाबको आसा राख्दछु !

Saturday, July 5, 2014

अल्छिका ''हाइकु''

1). असारे बर्षा 
     रोपाइको चटारो 
     भत्के पखेरा 

2).सुखको खोजि 
    समुन्द्रको देशमा 
    गधाको जुनी 


3).खाडी जागिर 
   परिवारको चिन्ता 
   उट गोठालो


4).गाउको माया  
   प्रदेसीको बसाइ 
   दुखको कुरा 


5).तोरी लाहुरे 
    हराएका सपना
    मातेको बैस

6).गाउको केटो 
   सहरि पहिरन
   देखियो ट्यापे 

7).छानो चुहियो 
    असाररैको झरी 
    प्रदेसी छोरा 





नोट : कमि कमजोरीलाई औलाउदै सुझाबको आस राख्दछु !!
          
        - !!अल्छी !!

Sunday, June 8, 2014

बस वाली संगको प्रेम .............

चिसो हावाको स्पर्श,उकाली ओरालीसंगको मित्रता,मम्मिको मिठो न्यानो माया,भाइ बहिनि गाउ समाज,साथी भाईसंगको मिठो सामित्यतामा रमाएको पनि थुप्रै दिन भएछ | अध्ययनको लागि फेरी जानु पर्ने बाटो तताउनु पर्ने दिन आयो | दसैँ तिहारको छुट्टी सकियो,फर्कनु पर्ने हल्का बिरामी थिए मम्मीले जान सक्दैन बसमा गाह्रो हुन्छ गएर एक्लै कसरि ख्याल गर्छ भनेर चिन्ता गर्नुभा थियो तर मलाइ जानु थियो | तिहारको पर्सि सबैसंग बिदा लिएर म घरबात हिडे,त्यतिबेला गाउदेखि सिधै बस नलाग्ने एक घण्टाको पैदल दुरी हिडि सकेसी मात्र बस भेटाउनु पर्ने हाम्रो बाध्यता थियो | त्यो एक घन्टाको दुरी हिडाई पछि असिन पसिन हुदै बस रोक्ने ठाउ सम्म आइ पुगे | त्यहा धेरै मान्छे थिए तम्घास बाट आउने बस कुरी बसेका सबै आफ्नो गन्तव्यमा पुग्नलाई तछाड मछाड गर्दै कोइ हिडेका कोइ बसेका सबैलाई एक नजर लगाउछु आफ्नै धुनमा छन सबै , हल्का थकान जस्तो महसुस भयो नजिकैको प्रतिक्षालयमा गएर बसे | त्यहि प्रतिक्षालयको दाहिने तिर एउटी युवती बसेकी थिन , गएको केहि मिनेट पछि कति बज्यो होला अहिले सम्म बस आएन भन्दै सोधिन सायद उनीसंग घडी नभएर होला सम्झे अनि बिहानको १०:३० बज्यो भनेर उत्तर दिए |

केहि बेरमा बस आयो पुरा भरिएको बाहिर बाट नै देखियो जाने कसरि उफ्फ़ नजाउ जानुछ जाउ यो भिड जसो तसो भित्र छिर्नु पर्छ सोचेर छिरे गाडीको सहाएकले सबै पछाडी जाऊ भन्दै कराउन थाल्यो गाउको बाटो त्यस्तै हो हल्का कस्ट गर्नु पर्छ भन्दै थियो | पछाडी गए त्यहा दुइ जना झर्दा रहेछन मौका मिलाई त्यहि सिटमा बसे आनन्दसंग जान पाइनेभो खुसि लाग्यो मनमनै | संजोकनै मान्नु पर्छ,समय सोध्ने युवती त्यहि आइन बसको सहाएक दाइसंग,मेरै सिटसंगै बस्न भनि जानु भयो |  सबै यात्रु बसि सकेसी ध्यवाह ध्य्वाह गर्दै कालो मुस्लो धुवा त्यहाका मान्छेलाई छोड्दै बस अगाडी बढ्यो | झ्यालबाट त्यो ठाउ अनि मेरो जन्म ठाउलाई नियाले अलिकति याद अनि सम्झना छोडेर हिडे जस्तो लाग्यो जहा मैले बाल्यकाल बिताए,स्कुल त्यहि पढे कति माया लाग्छ आफ्नो जन्म ठाउ,गाउघर हामि जहाँ भए पनि हाम्रो मानसपटलमा याद बनि बस्छ | बस आफ्नै रफतारमा गुडेको थियो यात्रु कोइ निदाउने कोइ गित सुन्नमा मस्त थिए मेरो छेउको युवती अलि छटपटिमा थिइन कहिले एता हेर्ने कहिले उता किन यस्तो छटपटिमा होला म सोध्न सकेन,बुझ्न सकेन | उनको हातमा घडी रहेछ तर म संग समय सोधेकी म अचम्म भए, केहि समय पछि उनैले सोधिन मलाई हजुर कहाँ सम्म जानु हुन्छ? म भैरहवा भने,उनले फेरी तपाइको घर भैरहवा नै हो? मैले हैन अध्ययन गर्छु भने र हाम्रो परिचय हुदै गयो | उनको नाम मिना रहेछ , भैरहवा आफ्नै दाजु भाउजुकोमा जादै रहेछिन सबै कुरा सुनाइन आफ्नो बारे | केटि राम्रै थिन निलो आकाशे रंगको कुर्ता,हल्का कपाल छोडेकी,गोरी,पातली पातली,उसको सरिरले मागे जस्तो पहिरन लगाएकी रहेछिन मनमनै सोचे |


दुइ घन्टाको यात्रा पछि अब खाना खाने ठाउमा गुरु जीले बस रोक्नु भयो सबैलाई खाना खान भन्दै जानु भयो हामि बसबाट ओर्लेर संगै खाना खायौ सबै यात्रुले खाइसकेसि फेरी बसको रफ्तार आफ्नै गतिमा हिड्यो | बसमा उनीसंग मिठा मिठा गफ चलिनै रहे पाच घण्टाको यात्रा पछि बुटवल बस पार्क अगाडी ओर्लियौ हामि  त्यहाबाट भैरहवा को माइक्रोमा संगै चढी लागियो फेरी आफ्नै गन्तव्यमा गफ गर्दै,कति मिठा कुरा गर्दी रहेछिन मीनाले म सोची बसेको थिए, भैरहवा आएको पत्तै भएन | भैरहवाको बुद्ध चोकमा ओर्लियौ हामि,त्यहा उनको दाजु लिन आउनु भएको रहेछ टक्क कार अगाडी म केहि बोल्नै सकेन उनको दाजुको अगाडी | जाने बेला बाइ भन्दै हात हल्लाउदै त्यहा आफ्नो छायालाई छोडी भागिन उनि म आफ्नो कोठा जानु थियो नजिकैको रिक्सालाइ बोलाएर आफ्नो कोठा तिर लागे | त्यस दिन देखि हाम्रो २/३ महिना भेट भएन तर सम्झन्थे मिनालाई ,मेरो पढाइ चलेकै थियो | एक दिन साथीको बर्थ डे पार्टीमा गएको थिय, संजोक पहिले बसमा भेट भएकी मिना उनीपनि त्यहा आएकी रहेछिन | छक्क परे म समयले मान्छेलाइ कसरि तान्छ, घचेडछ,जिन्दगीमा कसैलाई थाहा हुदैन | म आफै बोले उनीसंग मजाले गफ भयो उनैको नातेदार रहेछ जन्मदिन पर्ने साथि सुनाइन | उनले सम्झदै भनिन पहिले भेटमा तिमीसंग समय सोधेको बोल्न मन लागेर हो भन्दै मुसुक्क हासिन | धेरै बेर गफ भयो त्यो दिन उनीसंग, मनमनै सोचे मैले खोजेको मान्छे भेटे जस्तो लाग्यो भनेर | फेरी उनीसंगको भेटले नजिक हुने आसा पलायो | आपसमा फोन नम्बर लियौ हामि बिस्तारै हाम्रो भेट फोन सम्पर्क दिनहु हुन् लाग्यो | जिन्दगीमा कोइ मान्छे एक पटक हेर्दैमा मनमा बास बस्न सफल हुन्छ भने कोइ धेरै पटक हेर्दा पनि मनमा बास बस्न सक्दैन हो त्यस्तै भयो हाम्रो सम्बन्ध | म उनलाई मन पराउथे उनि पनि मलाइ मन पराउदि रहेछिन भन्न मात्र नसकेकी एकदिन SMS बाट मनको कुरा सुनाए तुरुन्त उनले स्वाकार्दै SMS रिप्लाई दिइन खुसिले दङ्ग भए त्यस पछि हाम्रो सम्बन्ध अगाडी बढ्यो , कति गहराइमा पुग्यो पत्तै भएन |

हाम्रो आ-आफ्नै जिन्दगीका बेथा थिए | मेरो पढाइ निरन्तर थियो उनको पनि पढाइ चलेकै थियो, उनि उच्च घर परिवारकी थिइन म भने सामान्य परिवारको | समय बित्दै गएको थियो उनको दाजु भाउजुले हाम्रो सम्बन्धको बारे थाहा पाउनु भएछ , त्यो कुराले हामीमा तनाब सिर्जना गर्यो | मेरो भावाना बुझ्ने उनी थिइन त्यसमा पनि कसैको आखा लागेको संकेत मैले पाए | भेटमा उनले सम्झाउथिन हाम्रो मिलन अबस्य हुन्छ,तिम्रो साथ् छोडदिन भन्दै त्यो कुरा सुनेर म खुसि हुदै अझ बढी माया गर्थे | जिनदगि कस्तो आनौठो रहेछ जता हेर्दा पनि भेटिदैन जिन्दगीका पानाहरु , म मिनालाई मनको गहिराइ बाट मन पराउथे उनले पनि मलाइ त्यो भन्दा धेरै माया गर्थिन निस्वार्थ | केहि दिन पछि मीनाले भेटने कुरा गरिन म हुन्छ भने अर्को दिन सनिबार थियो हामि लुम्बिनी घुम्न गएका थियौ दिन भरि घुमियो साझ आउने बेला उनले पढाइको लागि बिदेस जाने कुरा सुनाइन म छागाबाट खसे जस्तो भए, गाडीको सिटमा छु तर भासिएको जमिन मुनि भए जस्तो लाग्यो , केहि बोल्न सकेन मेरा ओठ सब्द बिहिन भए एकोहोर उनले कुरा सुनाउदै छिन मलाइ पहिले नै दाजुले बिदेस जान कर गर्नु भएको थियो मानेकी थिइन अहिले बढीनै कर गर्नुभो म राजि भए जानको लागि म बिदेस गएपनि हाम्रो माया टुट्ने  छैन पबित्र मायालाई अझ मलजल गरि हुर्काउने छौ भन्दै उनि बोल्दै थिइन |
म केहि बोलेन भैरहवा आइ पुगियो उनलाई कोठा जान्छु भन्दै बाइ भनेर बिदा लिए त्यो दिन |

कोठामा आए बेडमा पल्टी मारे केहि खाने मन छैन प्यास प्यास भएको मनमा केवल मायाको भोक लागेको थियो मलाई त्यो मीनाले मात्र पुरा गर्न सक्थिन | निदाएछु एकै पटक बिहान बिउझिए कलेज जाने मन लागेन कोठामै बसे | मुबाइमा हेर्छु भन्दा SMS आएको रहेछ हेर्छु मीनाको म्यासेजमा ..... म बिहानै काठमान्डु हिडी सके यसरि माया मारेर गयो नसम्झनु,तिमीलाई पल पल सम्झी रहनेछु;जानी बित्तिकै फोन गर्नेछु तिमि पनि माया नमार्नु मेरो,तिमीलाई भेट्न चाडै आउने छु अहिलेलाइ बाइ .... यस्तै थियो SMS मीनाको म केहि रिप्लाई पठाएँन | केहि दिन बित्यो त्यो समय भरि म अलि बद्लिएछु मिना अस्ट्रेलिया पुगेछिंन अनि कलेज भर्नाभै सुरु भएछ तर म संग सम्पर्क भएंन उनको साथिबाट थाहा पाए | आखामा आसु टलपलाउदै याद गर्नु सिवाय केहि थियन हो म त्यहि गर्थे उनलाई सम्झन्थे | बोल्दै नबोली हिडेको त्यो दिन उनीसंगको अन्तिम दिन हुन्छ भन्ने सोचेको पनि थिएन मैले | मिना तिमि जहा भएनी तिम्रो लागि यो मुटु हरेक पल धडकि रहनेछ | तिमि सधै खुसि रहनु तिम्रो भाबि जिबन उज्जल रहोस | तिमि आउने बाटो कुरी बस्नेछु, कहिँ कतै मिना आउछनकि आस गर्दै आजसम्म बाटो हेर्दै बसेकोछु , मेरा यी आखा थाकेका छैनन् मेरो आस जिवितैछ तर मिना आएकी छैनन हो मिना आएकी छैनन |


     नोट : काल्पनिक रचना हो ! लेख्ने प्रयासमा केहि कमि कमजोरी होलान सुधारी पढीदिनु हुन्छ भन्ने आसा राख्दछु !! संगै मेरा कमजोरी औलाउदै सुझाबको अपेछ्या राख्दछु आउने दिनमा सुधार्ने मौका मिलोस मलाई !!धन्यबाद !!!